Arrestatieteam onder vuur!

Westlanden 08.05.2015 – Kort geleden is een lid van het arrestatie-team (AT-team) levensgevaarlijk gewond geraakt bij een aanhouding.

Tijdens het overmeesteren in een hotel werd hij door de verdachte, ondanks alle voorzorgen, met een mes gestoken. Wat mij steeds weer opvalt zijn de ongelofelijke reacties van bepaalde roeptoeteraars, die klakkeloos reacties naar aanleiding van dit artikel op internet plaatsen. Volkomen respectloos het leed dat een ander overkomt aangrijpen om hun eigen frustraties te ventileren. (foto s archief)

In de loop van de jaren ben ik bij meerdere incidenten aanwezig geweest waar een arrestatieteam handelend moest optreden. Als direct betrokkene moet ik bekennen dat het merendeel van deze mensen meer geduld op kan brengen dan ik in penibele situaties. Vaak heb ik tijdens een inzet stand-by gestaan om zonodig eerste hulp te verlenen voor, tijdens en na een inzet. Het kan dan gaan om eventuele medische hulp aan de AT-er of de persoon die aangehouden moet worden. Mijn ervaring is dat alle kansen en mogelijkheden van te voren zorgvuldig worden afgewogen alvorens er tot actie overgegaan wordt. Er wordt door veel van die roeptoeteraars op internet geen moment stil gestaan bij de risico’s die deze mensen voor een paar knaken lopen. Eén moment van onoplettendheid kan ze fataal worden. Diverse leden is dit inmiddels overkomen.

Door de gevaarlijke situaties waarin ze zich bevinden, kan iedere inzet de laatste zijn. Al deze mensen hebben familieleden die maar moeten hopen dat de AT-er na een inzet weer veilig thuiskomt. Mensen die klakkeloos reacties plaatsen realiseren zich helaas niet dat een AT-inzet zich ook in hun directe omgeving af kan spelen, binnen hun eigen vrienden- cq kennissenkring.

Het merendeel van de bevolking staat never stil bij het feit dat een AT-team ook ingezet kan worden voor mensen die een gevaar kunnen zijn voor zichzelf of hun omgeving. Daarbij is er zeker niet altijd sprake van vuurwapens, explosieven of wat voor soort oorlogstuig dan ook. Ook dat is één van hun taken, net zoals agenten de taak hebben om de orde te handhaven.

Te weinig mensen beseffen dat een AT-team en agenten veel meer doen. Het inlichten van nabestaanden door de politie na een dodelijk ongeval is over het algemeen wel bekend. Dat ze ook ingezet worden bij het reanimeren van een patiënt is al vaak minder duidelijk. Het in samenwerking met de ambulancedienst zoeken naar opvang voor een vrouw die door haar man mishandeld is, is al veel minder bekend. Of het thuis brengen van een patiënt die door ons gezien is en geen letsel heeft.

Mijn ervaring is dat er veel onduidelijkheid is over het werk van politie, brandweer en ambulance. De gangbare gedachte is: de politie bekeurt, de ambulance vervoert en de brandweer blust. Voor degene die zich nergens in verdiepen en gelijk een mening klaar hebben weer een aanleiding om domme reacties en kwetsende opmerkingen te plaatsen. Met als gevolg vaak felle protesten van diegenen die wel weten hoe de situatie in elkaar steekt.

Ik wil één aspect van het AT-team inzichtelijker maken voor een betere beeldvorming. Het betreft een situatie waarin een patiënt die het leven niet meer ziet zitten en zichzelf van het leven wil beroven. De patiënt dreigt om van een hoge flat af naar beneden te springen. Geloof me dit komt vaker voor. Het enige dat men weet is dat deze persoon serieus interesse heeft om de daad bij het woord te voegen. Verder weet men nog niks. Er hangt geen briefje aan de deur met datum en vermoedelijke tijd van springen. Wat wel duidelijk is, is dat de persoon in de woning aanwezig is. De gordijnen zijn gesloten. Er is geen enkele activiteit waar te nemen.

Het kan zijn dat de persoon al dood is door een overdosis aan drugs of medicijnen. Misschien zijn de plannen gewijzigd en zijn alle gaskranen opengedraaid. De enige toegangsweg is via de galerij. Als ze daar binnenvallen kan de persoon via het balkon aan de andere kant van de woning naar beneden springen. De enige oplossing is een perfect getimede inval waarbij zowel de galerij als de balkondeur niet meer gebruikt kan worden als ontsnappingsroute. Hierbij zullen er dus AT-ers van het dak af naar beneden moeten abseilen, niet wetend wat ze daar  zullen aantreffen.

De kans is groot dat ze een psychotisch of zeer agressief persoon aantreffen. Vergeet niet dat er wel wordt gewerkt op een hoogte van 12 à 13 verdiepingen. Dat de AT-er tijdens zijn inzet zelf dodelijk kan verongelukken terwijl hij een ander probeert te redden of erger tracht te voorkomen is alleen maar prijzenswaardig te noemen. Ik zou niet graag in hun schoenen staan of mijn leven op het spel willen zetten. Deze jongens hebben de keuze gemaakt om dat wel te doen en hiermee onze maatschappij veiliger te maken en te houden.

Wie van ons staat er te springen om in de vuurlinie te belanden? Wie van deze roeptoeteraars is er bereid om in de bres te springen voor een patiënt die het niet meer  ziet zitten en een heel huizenblok wil opblazen met zijn ondoordachte actie? Wie wil er zijn leven geven voor een situatie zoals recentelijk in Parijs? Het gros van de Nederlanders weet niet uit welke gelederen de mensen van een AT-team komen. Hebben geen flauw benul van hun loodzware opleiding, selectie en achtergronden…

AT-ers, Noodhulp en alle anderen die bij noodsituaties betrokken zijn; wij als direct betrokken hulpverleners weten wat jullie doen. Wij hebben waardering voor jullie optreden en hopen dat we steeds weer een beroep op jullie kunnen doen als de nood echt aan de man komt.

Respect voor jullie aanpak en benadering!

PS. Misschien een idee voor de roeptoeteraars om eens een dagje mee te trainen met deze mensen.

Bron ambulancehulpverlening.com