Westland 24.05.2015 – En dan is het eerste Pinksterdag 2015; een feestdag dat we gedenken dat God de Heilige Geest naar de aarde stuurde om in mensenharten te komen wonen.
Maar is dat nou een mooi verhaaltje uit vervlogen tijden of behelst het meer? Het lijkt zover weg te staan in vergelijking met de hedendaagse praktijk.
Als we om ons heen kijken dat zou je haast geloven dat Nederland geen behoefte meer heeft aan God of een hoger doel om voor te leven. Kerken lopen leeg en wat er soms in de naam van religie gedaan wordt door gelovigen, stuit menigeen tegen de borst. Beter niets dan iets als het zo moet. Maar is dat zo? Ik zal jullie mijn verhaal vertellen. (foto ’s wikimedia en drontenpizza.nl)
Zelf kom ik uit een gereformeerd gezin waarin God, Jezus en de Bijbel centraal stonden. Elke zondag gingen we trouw naar de kerk en ik zat op de School met de Bijbel. Als kind had ik wel het intuïtief besef dat Jezus bestaan moest hebben, maar ik was er niet bewust mee bezig.
Bij ons thuis was er orde en regelmaat, maar bij sommige vriendjes in de wijk was het allesbehalve dat. Chaos en drankmisbruik en allerlei toestanden als gevolg waren daar schering en inslag. Ik leefde in twee werelden en wat thuis niet mocht kon elders wel; handig in de pubertijd. Daardoor ging ik wel het verschil zien, maar omdat ik tot bepaalde hoogte er tussen zat kon ik het ook begrijpen en accepteren. Iets wat in kerkkringen dikwijls ontbreekt.
Ik was gek op muziek en leefde me als DJ achter de draaitafels in mijn pubertijd helemaal uit. Meestal thuis waar ik mijn eigen mixen maakte en doorverkocht op cassettebandjes, maar soms ook op feestjes en een enkele keer in een discotheek. Lang leve de lol!! Vier jaar bracht ik zo in het uitgaansleven door, totdat ik op mijn 21e geconfronteerd werd met de dood.
Dodelijk ongeluk
Ik had enige jaren reclamefolders gelopen bij en samen met een man een paar straten verderop en tijdens een ongeluk met een busje in 1987 kwam hij om het leven. Hij was pas 44 jaar oud. Zijn zoons vertelden het me een keer ’s avonds toen ik na een avondje stappen nog wat ging eten in een snackbar.
Die gebeurtenis sloeg in als een bom want als iemand die ik zo goed gekend had zomaar ineens dood kon gaan, dan kon mij dat morgen ook gebeuren. En waar ga ik dan heen? De zin van het leven, iets waar we misschien liever voor weglopen, ik moest er wel over gaan nadenken. En daarmee besefte ik ook vanuit mijn opvoeding mijn verantwoordelijkheid, en die was op dat moment ver te zoeken. Ik leefde voor de lol maar het was geëindigd in egoïsme. Wat ging ik hierboven uitleggen dan? Ik besefte dat mijn smoezendoos niet toereikend was en zat met schuld.
Het was een proces maar uiteindelijk ben ik toch open kaart gaan spelen met God en in maart 1988 ervaarde ik voor het eerst wat Pinksteren betekende toen ik Christus aanvaard had. Een christelijke opvoeding is niet verkeerd maar ik moest er zelf mee aan de slag.
En nu?
Je leven verandert; ten eerste als je beseft dat God bestaat en ook onvoorwaardelijk van je houdt. Dat gaat nooit meer weg; angst voor de dood was ook verdwenen. Je bent hier niet per ongeluk, je bent ook geen ongelukje, je bent hier met een doel. En dat moet je zelf gaan ontdekken en mag met of zonder God. Die keuze is aan jou, maar met is een stuk makkelijker en prettiger wanneer je het samen doet.
Toen Jezus op aarde was beloofde hij de Heilige Geest als Trooster. En die is gekomen met Pinksteren. Iemand die je altijd wil troosten in moeilijke tijden. Een buddy for life.
.jpg)
Een voorbeeld uit de praktijk
Iets wat vanmorgen te binnen schoot was dit voorval. Een tijd geleden was er een ongeluk gebeurd bij Madestein. Een paar Polen waren daar aan het recreëren en de barbecue was aan gezet. Een stel lag in een tentje ernaast alleen de wind stond de verkeerde kant op en door de vonken van de barbecue vloog de tent in brand.
Een vrouw met brandwonden uiteindelijk naar het ziekenhuis. De hulpdiensten waren nog bezig met de afhandeling. En daar stond hij dan, met ontbloot bovenlijf (het was een warme dag) en verbouwereerd te kijken wat hem overkomen was; de man van de barbecue. Ik vroeg hem wat er er nu precies had plaats gevonden en hij vertelde hoe het gegaan was.
In eerste instantie keek ik bedenkelijk naar hem, maar opeens zag ik dat kleine jongetje in hem wat bedroefd was om wat fout was gegaan. Ik zag het en in het communistische Polen waar hij is opgegroeid is fout echt FOUT. Daar trappen ze elkaar dikwijls de grond in. (Waar ben je mee bezig, hoe stom kan je zijn, kijk nou eens wat je gedaan hebt jij…..)
En soms moet je dingen bij zijn naam noemen, maar ik voelde intuïtief dat het hier anders moest. In het korte gesprek dat volgde kwam hij tot de conclusie dat hij de volgende keer met de windrichting rekening zou houden voordat hij met de barbecue aan de slag gaat. ‘Dan heb je toch nog wat geleerd hierdoor, ja toch?’ Hij knikte bevestigend en opgelucht.
Heilige oorlogjes
En natuurlijk gaat er nog van alles mis. Heilige oorlogjes, al dan niet in de naam van een hogere macht, worden op alle niveaus gevoerd. Niet alleen bij IS waar het overduidelijk is, maar ook in het klein in onze Westerse maatschappij; in kerken, in politiek, het bedrijfsleven, noem maar op.
Als je gaat inzien dat die grote Vriend hierboven met iedereen een plan heeft dan verdwijnt het grote gelijk wat meer naar de achtergrond.
Met een buddy for life heb je iemand die je soms spontaan leert op een goede manier met situaties om te gaan…….maar ook hier met vallen en opstaan.
Een gezegend Pinksteren
Harry Schonewille
Eindredacteur
Westlanders.nu