.jpg)
Westlanden 23.10.2016 – Het was afgelopen maandag toen ik samen met mijn collega naar een meneer ging voor een melding. De man had ruzie met de buurman
en had ons gebeld. Bij aankomst stond de man alleen maar te schreeuwen dat hij de buurman te pakken zou gaan nemen en dat ik kon oprotten. Ik stak mijn hand uit naar de man en keek hem aan en deed verder helemaal niks. De man keek mij verbaast aan en schudde mijn hand na enige tijd. Daarop begon ik mijn verhaal welke ik wel vaker zou willen vertellen tegen sommige mensen:
“Mijn naam is Michael, ik ben 26 jaar. Ik ben net als u een mens van vlees en bloed, alleen hebben u en ik één verschil. Ik draag een politie-uniform. Dit uniform draag ik nu 7 jaar waarin ik veel heb meegemaakt en mee heb moeten maken.
Dit uniform geeft mij rechten en plichten, er wordt van mij verwacht dat ik handel en dit altijd op de goede manier doe. Ik moet soms binnen enkele seconden handelen en hopen dat ik dan goed heb nagedacht over wat de gevolgen hiervan kunnen zijn.
Ik ben tijdens mijn 7 jaar werken al meerdere keren uitgescholden voor de ergste ziektes, zo vaak dat ik dat niet eens meer weet hoeveel keer. Mensen hebben mij van mijn leven proberen te beroven tijdens mijn werk. Ik ben geslagen, geschopt, bespuwd, gewurgd en ga zo maar door. Dit allemaal omdat ik dit uniform draag…
Ik draag dit uniform omdat ik mensen wil helpen. Ik boeven wil vangen. En wanneer iemand niet meer in staat is om zijn eigen vege lijf te beschermen dat ik hem of haar daarbij te hulp schiet.
Het gezegde de beste stuurlui staan aan wal heb ik echt leren kennen bij de politie. Mensen weten vaak beter wat ik moet doen en steken dit dan ook niet onder stoelen of banken. Dit terwijl zij mij hebben gebeld om hen te helpen “ dit net als u” of dat zij totaal niets met mijn werk op dat moment te maken hebben. En dan heb ik het nog niet over het feit dat iedereen achteraf altijd een mening heeft over mijn handelen.
Mijn persoonlijke mening moet ik naast mij neerleggen en ik moet altijd nadenken over mijn woorden. Ik word altijd bekeken, gefilmd, terwijl ik mijn werk doe. Dit is toch wel bijzonder want wordt u ook altijd gefilmd tijdens uw werk?
Mijn werk is altijd uitdagend en heeft zo zijn plus en zijn minpunten. Tijdens mijn werk weet ik nooit wat ik ga tegenkomen of wat ik moet gaan doen. Dat weet ik pas op het moment dat het gebeurt of dat het al gebeurd is. Ik moet mensen vertellen dat hun geliefde er niet meer is, ik moet hun geliefde reanimeren. Ik moet 4 uur achter een computer zitten typen omdat ik iemand heb aangehouden voor een klein feit. En ondanks dit alles doe ik mijn werk elke keer weer met liefde.
Ik hoop dat u en andere mensen nadenken over wat de gevolgen zijn van hun handelen richting mij en mijn collega’s. Want wat weet u nu over mij en mijn collega’s? U weet eigenlijk nog niets, en dat komt omdat mijn collega’s en ik net als u een mens zijn die een eigen verhaal en verleden hebben.”.
Na dit gezegd te hebben, zei de man drie woorden tegen mij “ Het spijt me”.
(Bron Politie Almere Buiten Hout)