Westlanden 26.11.2016 – ‘Hallo allemaal, Koen hier! Zoals sommigen van jullie misschien gelezen hebben, heb ik een boef
gevangen in Harmelen! Ik stond zelfs met mijn naam genoemd in verschillende nieuwsberichten. Echt superstoer! Ik zal jullie vertellen hoe het gegaan is.
Jeroen en ik hadden nachtdienst. In Harmelen was een auto opengebroken waarbij collega’s van Jeroen al een boef hadden aangehouden. De andere boef had zich ergens verstopt.
Ik moet eerlijk bekennen, ik heb de melding van die inbraak helemaal niet gehoord, omdat ik in diepe slaap was. Ik slaap veel tijdens mijn diensten. Ik snurk lekker door, ook al rijden we met zwaailicht en sirene, en dan bedoel ik ook letterlijk……snurken. Eigenlijk kun je zeggen dat ik slapend rijk wordt!
Daarentegen als ik dan aan het werk moet, word ik altijd ruw wakker gemaakt. Jeroen maakt mijn hokje open, lijnt me aan en zegt wat ik moet doen. Ik bent het inmiddels gewend, en sta dus ook direct op scherp. En daarbij, speuren is mijn favoriete taak!
Als we aankomen in Harmelen roept Jeroen dat we er zijn, ik roep dan heel hard met hem mee. Ik snap niet zo goed waarom ik dit doe, want eigenlijk weet de boef dan al dat ik er ben..
Foto politie Utrecht
Vanaf dat moment bepaal ik zo ongeveer waar we heen gaan. Jeroen loopt dan altijd braaf achter mij aan. Jeroen kan erg goed volgen, daar kan ik soms nog wat van leren. Met mijn neus snuffel ik alles af. Ik ruik het direct als kort daarvoor ergens mensen hebben gelopen of zich verstoppen. Ik vind vaak collega’s van Jeroen en mij, die zich ergens verdekt hebben opgesteld. Ik heb geleerd dat ik die met rust moet laten. Ik vind het wel leuk die collega’s zo nu en dan toch even bang te maken. Ik loop dan op ze af. Ik moet altijd weer grinniken als ik ze dan even bang zie kijken, ze zijn soms bang dat ik ze bijt.
Na ongeveer 45 minuten zoeken kwamen Jeroen en ik weer bij ons voertuig, ik dacht dat de zoektocht erop zat…..maar ineens…. ik ruik wat….. ik ruik een boef, ik zie hem alleen niet. Ook Jeroen en een collega zoeken mee. Ze schijnen met lampen en bekijken vanuit verschillende hoeken de waterkant, tuinen en struiken. Dan ineens ruik ik dat de boevengeur sterker wordt, ik kom dichterbij! Ik loop door de struiken en dan ineens is de boef daar. Ik bijt hem zodat hij niet alsnog wegvlucht. Collega’s en Jeroen komen bij me. Ik laat de boef los en de collega’s doen dan de boeien om.
Als we terug lopen naar de auto zegt Jeroen dat ik braaf ben, ik krijg heel veel aaitjes van hem. Van collega’s krijg ik complimenten. De boef lag de hele tijd vlak bij ons dienstvoertuig en bij de collega’s. Zij roken hem niet en ik wel, daarom ben ik belangrijk voor Jeroen en zijn collega’s. De (herriemaker) helikopter die onderweg was, hoefde niet meer te komen.
Ik ga weer terug mijn hok in, rol mezelf klein en ga weer lekker verder slapen. Jeroen bekijkt de wonden van de verdachte en schat in of hij naar het ziekenhuis moet, of dat hij aan het bureau gezien kan worden door een arts. En daarna, terwijl ik heerlijk verder slaap, mag Jeroen alles op papier zetten.
Wat een mooie baan heb ik toch’…….
Bron; Politie Utrecht