Column; Instappen

‘s-Gravenzande 10.01.2018 – Vandaag is het jaar alweer tien dagen oud, en velen zijn met mij het nieuwe tijdperk ingestapt;

graag, of misschien met moeite. Velen waren liever uitgestapt, omdat zij een dierbare moesten laten gaan, in 2017, of  omdat ze het om een andere reden helemaal niet zien zitten, met zo’n nieuw jaar voor de boeg.

Er is ook zó’n verschil van leven; terwijl velen zich met oliebollen en champagne bezighielden, en of voor vele miljoenen aan vuurwerk verknalden, stonden elders dierbare doden, van [té] jong tot heel oud, te wachten op hun begrafenis, in het nieuwe jaar!

En wat het óns zal brengen, dat weet geen mens. Misschien hebt u een succesvol jaar achter de rug, en hoopt u op eenzelfde of nog mooier jaar. Of misschien laat jij, voor je gevoel, een verknald jaar achter je, en zie je enorm op tegen de nog volgende 355 dagen. Misschien was jij het wel die zonder man of vrouw of dochter die drempel over moest, of werd je opnieuw met al die ‘feestdagen’ geconfronteerd met die ‘lege stoel’, die altijd weer diezelfde pijn brengt.

Gelukkig dat al die dagen weer voorbij zijn, denk je dan. Dat denken ook de moeders, die voor zoveel eten moesten zorgen, en ook voor de kinderen, al die dagen!

En zo zijn we dan toch, gretig of gematigd optimistisch of somber, het jaar 2018 ingestapt!

Vanaf nu hebben we nog 51 blanco weken voor ons, nog ombeschreven. Zullen de wensen van ‘heil en zegen’ en ‘een gelukkig Nieuwjaar’, die over ons werden uitgesproken of toegezonden op kleurige kerstkaarten, in vervulling gaan?

Een kindje wordt verwacht, een promotie misschien, ópslag of óntslag, een ander huis, werkeloosheid, een jubileum, je eerste kleinkind, een warme zomer, en wat niet al! De één zal vol verwachting zijn, en de ander totaal niet! Stappen we in, of stappen we liever uit? Ook al leven wij nog in een land van vele mogelijkheden, er is ook heel veel nood en ellende, dat niet zomaar even opgeleukt kan worden!

Als christen kijk ik met grote belangstelling naar het wereldgebeuren; de Bijbel geeft ons dingen aan waarop we moeten letten, willen we niet ‘verrast’ worden door de komst van Jezus! Één ding is zéker: wij zijn nog nooit zó dicht bij Zijn terugkomst geweest als nu! Of heb je, wat dit betreft, geen of weinig verwachting? Er was een predikant met wat vrienden en bekenden bijeen, en op een gegeven moment vroeg hij hen: ‘Verwacht je Jezus, vanavond?’ Niemand deed dat, nee, nooit aan gedacht! Toen nam hij de Bijbel en las uit Mattheüs 24 waar Jezus zelf zegt: “Daarom, wees ook u bereid, want op een uur, dat u het niet verwacht, komt de Zoon des Mensen.” [vs  44] Juist op een uur, op een moment, dat je het niet zou verwachten, zal Hij daar zijn!

Hij komt terug, dat is zéker! Wanneer, dát weet alleen Zijn Vader, zei Hij, maar wel spoedig, dát zei Hij ook!

Alles wijst daar op, veel gebeurtenissen in deze wereld wijst Jezus al aan als merkpunten, voor die dag dat Hij komt om Zijn volgelingen, Zijn gemeente, op te nemen! Het zou zomaar kunnen, deze week, of deze maand, of dit jaar! Maar het kan ook zijn dat Hij  jou of mij eerder roept, dit jaar, of morgen, of ………..! Ben je klaar voor vertrek?

Het is het allerbeste wat je kunt doen aan het begin van dit jaar, je bezinnen op déze vraag!

Als je er van overtuigd bent dat Jezus, de Zoon van God, ook voor jouw zonden is gestorven aan het kruis, dan mag je ook weten dat je een kind van God bent, aangenomen om Jezus’ wil! Dan kun je ook zo instappen, als het zover is! Helaas zijn er ook veel ‘christenen’ die in feite zonder Christus zijn! Als je ze vraagt naar hun zekerheid dan zegt men vaak: ‘Ik hoop het!’

Er was eens een koorddanser. Hij liet het koord boven een ravijn spannen. Voordat hij zijn voet op het touw zette vroeg hij aan het publiek: ’Geloven jullie dat ik over dit touw kan gaan, zonder neer te storten?’ Iedereen riep: ‘Ja, dat geloven wij.’ Hij ging zonder problemen over het touw, en oogstte grote bijval. Toen nam hij een kruiwagen en vroeg weer of men geloofde dat hij mét de kruiwagen de overzijde zou bereiken. Enthousiast schreeuwde men in koor dat het zeker weer zou gelukken, en jawel, ook dit kunststukje had groot succes! Toen vroeg hij aan het uitzinnige publiek: ‘Gelooft u dat ik ook met een mens in de kruiwagen over het touw kan rijden?’ Onder luid gejuich riep men: ‘Ja, dat geloven wij ook!’

Vlak bij de koorddanser stond een mevrouw die geestdriftig in de handen klapte, en hem aanmoedigde. Hij zag haar, en met een buiging vroeg hij vriendelijk: ‘Wilt u zo goed zijn om in te stappen?’ De dame werd bleek en haperend zij ze: ‘Ik geloof wel dat u het kunt, maar instappen doe ik toch niet.’

Herkent u zichzelf in deze vrouw? Ondanks je geloof, ondanks kerk en doop en vormsel misschien, kun je toch niet met overtuiging zeggen dat je klaar bent voor vertrek, als God je roept of Jezus Zijn Gemeente komt halen?

God de Vader vraagt in Zijn grote liefde voor mensen geen moeilijke of onmogelijke prestaties of inspanningen. Hij vraagt alleen of jij en ik het offer, dat Zijn zoon Jezus bracht aan het kruis, voor jouw en mijn zonden, wilt aanvaarden als énige Mogelijkheid voor een eeuwig, heerlijk leven bij Hem! Het gaat om geloven én …………instappen! En dat instappen heeft met vertrouwen te maken! Vertrouwen in wat God deed, in wat Hij doet en in wat Hij gaat doen! Hij duwt de kruiwagen, ga jij instappen?

Dán kun je rustig verder dit jaar, wát er ook gebeurt!

Je hoeft niet bang te zijn
al gaat de storm tekeer.
Leg maar gewoon je hand
in die van onze Heer.

Je hoeft niet bang te zijn
als oorlog komt of pijn.
De Heer zal als een muur,
rondom je leven zijn.

Je hoeft niet bang te zijn
al gaan de lichten uit.
God is er en Hij blijft,
als jij je ogen sluit. [opw. 40]

H. van den Berg, tel. 0174-518669

E-mail: berg.services@telfort.nl