Wateringen 28.03.2018 – Op zaterdag 24 maart 2018 vond voor de zeventiende maal het Huiskamerfestival plaats. In tegenstelling tot de vorige aflevering
weer in het Westland en wel in de kern Wateringen. Het doel van deze activiteit is om naast het genieten van de optredens cultuur dichterbij te brengen en de mensen in de buurt beter te leren kennen. De deelnemers wandelden onder het licht van het eerste kwartier van de nieuwe maan naar huiskamers van gastvrije Wateringse bewoners om de voorstellingen mee te maken.
Het Huiskamerfestival startte deze keer in het Wijkcentrum ‘Terra Nova’ van Vitis Welzijn aan het Tolland in Wateringen. Hier ontvingen vrijwilligers de deelnemers met koffie en thee. Het was windstil en daarom prima wandelweer. De loopafstanden tussen de zeven huiskamers in de kern van Wateringen waren daarom zonder probleem te overbruggen. Gezien het grote aantal aanmeldingen van ruim 105 deelnemers, was er weer een zevende huiskamer ingezet. Iedere groep bezocht zes van de zeven huiskamers.
Huiskamer 1 – Imgard Bomers Zjapo
De basis van Zjapo ligt in handen van Hans Bernhard. Hans (snaredrums en vocals) werkt als freelance muzikant en presenteert het radio-jazzprogramma: ‘Jazz op de maandagavond’ bij de LOK, waar hij ook medepresentator van het programma ‘MultiSport’ is. Henri van den Bos (keyboard en vocals) is muzikaal virtuoos op breed gebied. Tijdens hun optreden vertelden Hans en Henri het verhaal over het ontstaan van de jazzmuziek. In vogelvlucht bespraken zij de muzikale stromingen: spirituel, blues, ragtime, New Orleans/Dixieland muziek over een periode van 1863 – 1920 tot heden en speelden daarbij muzikale voorbeelden. De ontstaansgeschiedenis van de jazzmuziek ligt in de Verenigde Staten, waar zwarte slaven uit Afrika werkten op de plantages. Tijdens het harde werken zongen zijn vaak spirituals, liederen die troost boden, de eerste vorm van jazz. Muzikaal voorbeeld spiritual: ‘We shall not be moved’ (protestsong en vakbondslied). Na de Amerikaanse burgeroorlog en de afschaffing van de slavernij trokken de voormalige slaven weg van de plantages en gingen op zoek naar werk, dat moeilijk te vinden was. Wat hen restte was zingen en muziek maken en ontstond in de zuidelijke staten van Amerika aan het einde van de 19e eeuw de blues, waaronder de zogenaamde 12 maten en 18 maten blues, muziek, waar de melancholie van afdruipt. De blues kende ook Zuid-Amerikaanse invloeden, waar het lied ‘Jambalaya (On the Bayou’) ook een voorbeeld van is. (bekend van o.a. The Carpenters). Ook ragtimemuziek passeerde de revue met als voorbeeld ‘Maple Leaf Rag’ van Scott Joplin. Het duo rondde hun historisch, muzikale reisje af met het wel bekende ‘O, when the saints go marching in’, dat in 1938 op plaat is gezet door Louis Armstrong en zijn orkest. Gedurende het optreden van Hans en Henri kwamen bij een aantal groepen de voetjes van de vloer en zijn de stembanden opgerekt????
Huiskamer 2 – Ada en Gerard van Meurs
Saskia Scherpenzeel is in 2016 afgestudeerd aan de Paul van Vliet Academie, Cabaret, kleinkunst & entertainment. Ze schrijft haar eigen teksten en liedjes en trad in mei 2017 ook al een keer op toen het huiskamerfestival in Maasland was. Voor de Paul van Vliet Academie deed Saskia een opleiding tot audiovisueel medewerker. Ze is afgestudeerd als video-editor. Haar middelbare school was een groene school. Ze wilde toen eigenlijk iets met dieren gaan doen, maar ze kwam erachter dat spinnen ook tot een diersoort behoren en dus heeft ze haar ambities toch maar naar het podium verlegd. Sinds haar 5de volgde ze al toneellessen en won verschillende prijzen bij playbackshows, wat haar inspireerde om zanglessen te gaan nemen. Op het moment treedt Saskia zoveel mogelijk op. Dus houdt de speellijst in de gaten voor meer informatie. Saskia gaf, tijdens haar cabaretuitvoering, een inkijkje in haar moederlijke gevoelens, die ondanks haar afkeer van baby’s ontstaan tijdens oppassessies, toch de kop op gingen steken, toen haar zus van een kind beviel. Maar hoe vind je dan een partner als je toch aan die moederlijke gevoelens tegemoet wil komen? Door haar komische, mooi gezongen liedjes, tussen het verhaal door, is dat de aanwezigen een heel stuk duidelijker geworden.
Huiskamer 3 – Anneke en Jacques van Beek
Kachel speelt folk uit verschillende windstreken: van vrolijke Ierse liederen over Johnny’s en vrolijke Frans/Bretonse danksmuziek, stoere Amerikaanse folk. Allemaal nummers die al jaren in huiskamers, op feesten en rond het kampvuur te horen zijn. De akoestische instrumenten zoals gitaar, fluit, ukelele, bodhram drum (Keltische frame drum), trekzak (diatonische accordeon of trekharmonica) zorgen voor de gezellige sfeer.
Kachel bestaat uit Yoran Wanningen (Gitaar), Stefan Rieken (Fluit, Ukelele), Deborah van de Leijgraaf (Trekzak en zang),en Marc Gerritsen (Bódhran). Kachel oefent elke woensdagavond en dat was goed te horen. Het viertal nam de deelnemers mee van Frankrijk met het instrumentale ‘Amazone’ naar Amerika met o.a. het lied ‘Rox in The Box’ (The Decemberists), dat verwijst naar een mijnramp in Butte in 1917. Ook Ierse Folk kwam aan bod, een lyric over een man, die vertelt over het effect van het drinken van extra sterke cider met de naam ‘Johnny Jump Up’, dat hij dronk omdat het bier in de pub op was. Na het drinken van deze cider overkomt hem van alles en eindigt hij uiteindelijk met een enorme kater, waarna hij zweert er nooit meer een druppel van te drinken. Het lied is geschreven door Tadgh Jordan uit Cork en heel bekend in Ierland en o.a. gezongen door Jimmy Crowley. Hun optreden sloot Kachel af met de meezinger: Wagon Wheel (so rock me momma like a wagon wheel..) geschreven door Bob Dylan en Ketch Secor of Old Crow Medicine Show.
Huiskamer 4 – Theo en Lidwien Luiten
De Marvin Dee Band uit Rotterdam bestaat uit 5 uitstekende muzikanten die elkaar gevonden hebben in de gedeelde passie voor het maken van pure, levende, ademende, échte muziek. Samen zijn ze een groep gepassioneerde instrumentalisten die hun liefde voor de muziek vol overgave willen delen met hun publiek, waarbij het puurste meest menselijke instrument: de stem een belangrijke rol speelt. Deze akoestische pop-rock band combineert frontman Marvin’s conservatorium achtergrond in muziektheater met een rauw randje. Naar aanleiding van hun laatste single ‘Northern Light’ speelde de band drie keer in de studio van NPO Radio 2. Verder brachten zij een livealbum uit, opgenomen in Paradiso, Amsterdam en zijn ze net uit Engeland terug, waar ze deze zomer hun debuutalbum opnemen.
Tijdens het Huiskamerfestival boeiden zij het publiek met hun geweldige vijfstemmige zangarrangementen; dit alles tijdens een intiem, akoestisch optreden in een geweldige ruimte, waar hun muziek uitstekend tot zijn recht kwam. Met twee akoestische gitaren en drum en 4 stemmen lieten zij horen dat ook in 2018 er geen technologie nodig is om bijzondere, gelaagde muziek te maken. Opvallend tijdens het optreden was Marvins indrukwekkende stemgeluid dat een prachtige combinatie vormde met de stemmen van de andere bandleden. De band speelde o.a. de ‘Thankgivings song’, ‘Hurry on’ en ‘Devil Eyes’ en ‘Worthwhile’, het laatste een prachtig lied dat zich ontwikkelt van heel klein tot een muzikaal zangspektakel.
Huiskamer 5 – Maria Olsthoorn
Yvet Jody is een singer-songwriter met o.a. een journalistieke opleiding (minor Journalism and new media) uit het ‘verre’ oosten (Enschede) die al vier jaar Den Haag haar thuis noemt. Samen met haar akoestische gitaar vertelt ze verhalen over haar leven, liefde en haar reizen en alles ertussenin. Geïnspireerd door de eenvoud van punk en brengt ze rauwe popliedjes.
Zittend voor de open haard vertolkte Yvet onder andere ‘The mess I’ve made’: en ‘No good to me’. Bijzonder was ook het lied ‘City Lights’, dat zij schreef naar aanleiding van een live radio-interview dat Yvet, als stagiair bij BNR Nieuwsradio, had met een Irakese man, tijdens een aanval van ISIS op de stad Noord-Irakese stad Mosul. Yvet schreef dit lied speciaal voor iedereen die verhalen vertelt, die moeilijk te vertellen zijn. Afsluitend zong Yvet haar song: ‘I won’t receive a mail’ https://www.youtube.com/watch?v=Q38DJPdjf_w
Huiskamer 6 Angela Nahon
Chris Batist is geboren in 1952 als tuinderszoon aan de Strijpkade in Wateringen en woont nu in Kwintsheul. Sinds 1985 is hij lid van de Studiegroep Genealogie Westland en sinds 2016 is hij voorzitter van de Historische Werkgroep ‘Oud Wateringen & Kwintsheul’. Chris publiceerde afgelopen jaren diverse historische artikelen. De Historische Werkgroep Oud-Wateringen & Kwintsheul stelt zich onder meer ten doel om de kennis van en de interesse in de geschiedenis van Wateringen en Kwintsheul te bevorderen. De leden van de werkgroep zijn amateurhistorici die elk hun eigen specialiteit of werkgebied hebben. Er zijn bijvoorbeeld leden die zich bezighouden met stamboomonderzoek, boerderijonderzoek of archeologie. Chris vertelde een historisch verhaal over ‘Een verdwenen duiventoren in Wateringen’. Dit stenen duifhuis (duijfhuijs), zoals het ook wel wordt genoemd, stond achter de voormalige Wateringse schuilkerk, op het terrein waar nu de RK-kerk Sint Johannes de Doper staat. De aanwezigheid van een duiventoren was een teken van rijkdom. Heren mochten 1 koppel duiven houden per hectare grond die ze bezaten, want dit duivenrecht was aan strenge regels gebonden. Duiven hielden de eigenaars om als delicatesse te eten, maar ook voor de mest. Op de plaats waar de duiventoren ooit heeft gestaan zijn de fundamenten van de toren in 2005 blootgelegd door de toenmalige pastoor van de parochie, Antoon Kortmann. Alleen de oude monumentale en helaas bijna vervallen fruitmuur (rijksmonument) met een ingeboet deel, waar ooit de duiventoren heeft gestaan, herinnert nog dit historische gebouw. Ook op oude (kadastrale) kaarten, zoals die van Crucius uit 1712 en in stukken uit o.a. het archief van het Hoogheemraadschap (1647) zijn nog verwijzingen te vinden naar dit duifhuis, dat 4,5 meter dikke muren had en minstens 5 tot 8 meter hoog moet zijn geweest.
Huiskamer 7 – Helene van der Knaap
Achter troubadour Musonius (de naam betekent ’tot de muzen behorende’) gaat Martijn Breeman schuil, geboren in 1974 te Heinkenszand (Zeeland). Hij studeerde Bibliotheek- en Documentaire Informatiekunde aan de Haagse Hogeschool en werkte daarna bij verschillende archieven en bibliotheken. De kleinkunst bleef echter altijd trekken. Hij volgde zanglessen bij Inga Schneider en Harma Everts en kleinkunstcursussen en -workshops bij onder meer Jessica Borst, Jurrian van Dongen, Karel Eykman, George Groot, Kiki Heessels, Johan Hoogeboom, Jelle Kuiper en Hester Macrander. Martijn schrijft zijn eigen liederen, gedichten, conférences, monologen en sketches. Zijn liederen kenmerken zich door vormvastheid, dikwijls cabareteske inhoud en directheid. Daarnaast toonzette hij gedichten van onder andere Annie M.G. Schmidt, Piet Paaltjens, Herman Gorter, Paul van Ostaijen en Willem Elsschot.
Martijn toonde zich bij het vertolken van zijn bijna hoofse liedjes, doorspekt van prachtige bijna vergeten Nederlandse woorden, een waarlijk troubadour en een setting in een kasteelachtige sfeer voor een open haard zou hem meer dan recht doen. Onroerend bijna was zijn ‘Lenteliedje’, dat vertelt over de terugkeer van de zwaluw en de sneeuwklokjes die de lente inluiden en de zon die het zeer naar zijn zin heeft. Het zelfde geldt bijna voor de liederen: ‘Ik wou, dat ik dit liedje was’ en ‘Oude liefdes’, niet alleen grappig, maar ook heel beminnelijk. Maar protest klonk er in zijn lied over plastic en de metamorfose van de mens naar een plastic barbiepop! Na het lied over de moestuin, waarin allerlei behulpzame vriendinnen wel raad wisten bij problemen zoals pruttelbeestjes, wuzzelwespen en bijthonden, kon zijn optreden niet meer stuk!
Partycipatie
Na de laatste huiskamer van het huiskamerfestival vond de afsluitende borrel plaats, eveneens in ‘Terra Nova’, waar onder het genot van een hapje en een drankje nog lang nagepraat is over deze zeer geslaagde editie. Meer foto ’s van de avond staan hier
Ria Oosterwijk lardeerde het geheel nog met een prachtig gedicht, dat zij in opdracht van de WOS over dit evenement schreef:
Huiskamerfestival
Het festival, dit jaar in Wateringen,
door de Cultuurverbinders voorbereid,
bood optredens in huiselijke kringen,
trok deelnemers in groepen rondgeleid.
Bewoners die ons warm, gastvrij ontvingen,
zij vulden kamers vol gezelligheid,
waar wij aan lippen van artiesten hingen,
als liefhebbers door klankkleuren verblijd.
Wij doken onder in vervlogen jaren,
Zjappo bracht jazz, verdient de loftrompet,
muziek was Iers, deed hier zelfs opzien baren,
genoten hebben wij van het cabaret
van singer-songwriters met hun gitaren,
meerstemmig pop was spetterend en vet!
Op naar de volgende editie…………..
Anneke Duyvesteijn