Westland 29.05.2023 – Het pinksterfeest is het 3e christelijke feest – na kerst en Pasen – wat jaarlijks gevierd wordt en waarschijnlijk ook het minst begrepen.
Zonder Kerst en Pasen geen Pinksteren, de dag dat de volgelingen van Jezus wedergeboren werden door de Heilige Geest waaruit de kerk van Christus is voortgekomen. Maar dat is het verhaal op zich, hoe werkt de praktijk?
Christelijk opgevoed, maakte ik op 22e jarige leeftijd de keuze en aanvaarde – na een half jaar innerlijke strijd – wat Jezus op Golgotha voor mij zonden had gedaan. Ik merkte dat alle schuld opeens was verdwenen, de bezem was van binnen erdoor gehaald, ik ervaarde Gods liefde en de stem van God voor het eerst in mijn leven. En ik merkte dat mijn identiteit een stuk sterker was geworden door de Heilige Geest die van binnen was komen wonen. Een totale verandering waar ik aan moest wennen, maar de blijdschap en liefde die ik ervoer was enorm.
We praten over maart 1988, ruim 35 jaar geleden. Toen begon mijn avontuur met Jezus en ging de Geest van God mij leiden.
Youth for Christ en Roger Rabbit
Het volgende gebeurde in de zomer van 1988, drie maanden nadat ik God had leren kennen. Het was op een vrijdagavond en ik had net mijn rode Honda Prelude volgetankt, het weekend stond voor de deur en ik wist nog niet precies wat ik ging doen. Ik stond met de sleutels bij de voordeur van mijn huis en vroeg aan God of Hij nog wat te doen had waarvoor Hij me kon gebruiken.
Nu waren er die avond twee dingen die met te binnen schoten. Bij de christelijke jongerenclub Youth for Christ zou een man spreken die de zending zou ingaan en er was de premiere van de speelfilm van Steven Spielbergs ‘Who framed Roger Rabbit‘ in Den Haag.
Ik moest aan beiden denken en bij de film voelde ik opeens alsof een ‘emmer liefde’ in mijn hart werd uitgestort. Dat was mij vreemd dus ik dacht aan iets anders en toen opnieuw aan de film en opnieuw voelde ik een warme gloed van binnen. Maar ik redeneerde het weg met mijn verstand, het is natuurlijk veel christelijker als je naar een Youth for Christ meeting gaat. Het zal wel van mezelf zijn geweest.
En dus stapte ik in de auto naar Naaldwijk om de zendeling in spé aan te horen. De man vertelde dat hij jaren had getwijfeld of hij wel de zending in moest gaan, maar hij concludeerde dat als hij het niet zou doen hij wellicht later spijt zou krijgen, dus besloot hij toch maar om te gaan. De tijd zou het leren. Op dat moment moest ik weer aan de premiere-film denken en opnieuw voelde ik die warme aandrang en ik besefte dat ik op de verkeerde plek zat. Ik had ook niets te verliezen net als die zendeling.
Met de auto enigszins gehaast naar de Metropole bioscoop gereden in Den Haag, want daar draaide de film. Die bioscoop bestaat inmiddels niet meer en is in 2004 gesloopt. Bij aankomst had ik pech en nog veel meer bezoekers. De eerste voorstelling was volledig uitverkocht, maar in een tweede zaal geïmproviseerd zou de film van Spielberg wat later alsnog beginnen. En ook die zaal zat bijna vol. Ik wist dat ik iemand zou ontmoeten, maar niet wie. De film was boeiend zoals de meeste films van deze beroemde regisseur, maar na afloop gebeurde niets en ik had me zeker vergist.
Ik stapte in de auto en reed de Laan van Meerdervoort af terug naar huis, nog steeds in gepeins maar ook in de overgave. Bij de Ockenburghstraat ervaarde ik zo ’n sterk gevoel van blijdschap en vrede in de auto, dat ik bij de kruising naar de Lozerlaan besloot nog wat na te genieten van het moment en sloeg rechtsaf naar Monster.
Even voor bij de inrit naar landgoed Ockenburgh, zag ik langs de Monsterseweg een man met een sporttas alleen in het donker lopen. Het was inmiddels half één in de nacht en nadat ik voorbij was gereden, besloot ik om de man een lift te geven. Ik moest toch dezelfde kant op. Ik stopte en nam hem mee. Mijn passagier heette Theo en hij moest een kilometer verderop zijn bij Parnassia, wat toen nog Bloemendaal heette geloof ik. Daar worden mensen o.a. met geestelijke problemen geholpen en hij begon direct te vertellen dat hij drugsverslaafd was geweest en nu dankzij deze organisatie zijn leven weer op de rit aan het krijgen was. Zo reden we naar de plek op het terrein waar hij verbleef. Ik zette de auto stil en we praattten verder. Toen vertelde ik dat ik net Christen was geworden en hoe je een levende relatie met God kon krijgen door te geloven dat Jezus voor je zonden gestorven is.
Na enige tijd waren we uitgepraat, we gaven elkaar een hand, hij bedankte voor het gesprek en ik reed weg. Pas op de Orberlaan drong het tot me door dat ik voor Theo naar de film was gereden en dat dit de reden was geweest dat de Heilige Geest me had geleid hierin. Voor mij was dit nieuw maar in Handelingen van de Bijbel staan meer verhalen over hoe de Heilige Geest en engelen de Christenen leidden in de dingen waarvoor ze geroepen waren.
Conclusie:
Nu 35 jaar later terugdenkend aan toen vielen me 2 dingen op eigenlijk 3.
Ten eerste wat als ik direct naar de bioscoop had gereden, had ik Theo dan niet misgelopen? Waarschijnlijk was de 1e voorstelling dan ook uitverkocht geweest bij aankomst.
Het tweede is dat als ik die vrede en blijdschap niet zo ervaren had ik de auto, ondanks het misverstand waar ik op dat moment van uitging, dan had ik die afslag naar Monster midden in de nacht nooit genomen.
En ten derde dacht ik totaal niet na toen ik Theo een lift gaf, dat gebeurde in mijn spontaniteit, vanzelfsprekendheid voor mij.
Maar onze Schepper weet wie we zijn als geen ander en Hij gebruikt ons op de manier zoals we gemaakt zijn met die karaktereigenschappen en gaven die we gekregen hebben. Ik ben het voorval nooit vergeten en het staat me zoveel jaar later nog glashelder voor ogen. Met Pinksteren kwam de Kerk tot leven, en ieder mens die die keuze maakt komt tot dat eeuwige leven van God. Angst voor de dood valt dan weg.
Jezus zei tegen zijn discipelen dat Hij hen niet als wees zou achterlaten en met Pinksteren is dat 2023 jaar geleden gebeurd. Elke dag komen nog mensen tot dat besef die die keuze maken. Je wordt dan een nieuw mens van binnen.
Dat is Pinksteren in de praktijk.