Nora van Klingeren (1956, Amsterdam) maakt textiel, veelal wandkleden en in combinatie met constructies in staal en andere materialen.
Vilt vormt, met uitzondering van de zijden sjaals, altijd een onderdeel. Ze maakt haar vilt zelf en verwerkt hierin stukken met door haarzelf met zeefdruk bedrukte zijde. Het vervilten van wol in combinatie met zijde geeft structuur en diepte aan de kleden.
“Mijn werk begint altijd met iets waardoor ik geïnspireerd raak. En daarmee komt dan gelijk de titel. Vervolgens bedenk ik wat ik ongeveer wil maken en maak daar een ruwe schets van. Je zou kunnen zeggen het verhaal dat ik wil vertellen. Vervolgens ga ik aan het werk, het zeefdrukken van de zijde, het schilderen van de zijde, het neerleggen van zijde en wol en tot slot het aan elkaar vilten. Het resultaat is altijd kleurrijk.”
Veel werk van haar staat niet op zich – maar hoort in een serie, een overkoepelend verhaal waar zij ook over schrijft. Het recente werk staat vooral in het teken van klimaatverandering en gebruik van de Aarde. Op deze tentoonstelling zijn twee kantelpunten uitgewerkt: het ineenstorten van de Thwaites- gletsjer op West-Antarctica en het zelf-beregende systeem van de Amazone.
Daarnaast zijn er werken in een stalen lijst: “Ik vind de combinatie van het harde staal en het zachte vilt mooi.” Op het textielvlak is ze in wezen autodidact. Zij is opgeleid als architect, maar ze is de managementhoek ingerold. Gevoel voor vorm en de verhoudingen komen uit de Bouwkunde. Na jaren in de projectmanagement te hebben gewerkt heeft ze een zijstap gemaakt naar meer handmatige creatieve arbeid. “Bij de vrije academie heb ik een aantal jaren keramiek gedaan. Het mooie van klei is dat zolang het niet gebakken is je er water over heen kunt gooien en er mee verder kunt. Maar het had ook zijn beperkingen; ik hou wel een beetje van groot werken, dan moest ik met ondersteuning werken en had ik een grotere oven nodig. Toen ben ik 2 jaar gaan lassen, ik hou van staal. Op enig moment stuitte ik op het vilt. Vilten is een magisch proces, losse vezels wol, water, zeep en beweging en je krijgt een stof met fantastische eigenschappen. Ik vind de structuur van stof ook mooi en dat je het met zijde kunt combineren.”
Nora werkt veel in opdracht en dan bezoekt zij de locatie. In de voorstellen en werken die daar uit volgt vloeit architectuur en wandtextiel samen.
Ze maakt ook sjaals, vooral van zijde. En ze maakt lijkwades toegesneden op individuele behoefte. “Toen ik wat sterfgevallen in de familie had ben ik gaan denken over een alternatief voor een kist. Kisten hebben toch iets afstandelijks. Bijna iedereen vindt het mooi. Je houdt er een warm gevoel aan over, het is inniger dan een kist.”
De expositie is in Cultureel Centrum De Hofboerderij, Hoflaan 1 Wateringen. Te bezoeken elk weekend van zaterdag 2 tot en met zondag 24 november van 13.30 – 16.30 uur. De koffie en thee staan klaar. De Hofboerderij is goed toegankelijk voor mindervaliden en beschikt over voldoende parkeerplaatsen. De toegang is gratis.