Westlanden 02.09.2015 – Dierenliefhebbers Lisanne en Robin maakten afgelopen maandag iets bijzonders mee bij Madestein met een loslopend konijn.
Hier hun verslag wat er met het konijn, die nu Pluis heet, gebeurde.
‘Op 31 augustus reed ik samen met mijn broer naar huis vanuit mijn werk. We waren moe en wilden het liefst snel naar huis. Toen we over de Lozerlaan reden zag ik een wit, langharig konijn vlak langs de weg zitten. Hij was helemaal vies door de modder maar ik zag direct dat dit geen wild konijn was. Ondanks de regen en het drukke verkeer zocht hij de beschutting van de bosjes niet op. Ik zei tegen mijn broer dat hij de auto aan de kant van de weg moest zetten, hij zuchtte en voelde het alweer aankomen: we gingen een konijntje redden.
Toen we het konijn naderden kreeg hij ons in de gaten, maar in plaats van dat hij de bosjes indook om in veiligheid te komen bleef hij op het pad langs de Lozerlaan wegrennen. We konden maar net voorkomen dat hij de straat op rende en onder langsscheurende auto’s terecht kwam. Toen we dichterbij kwamen sprong hij het water in, dat helemaal overdekt was met kroos, waardoor het net gras leek.
Wij waren opgelucht, het konijn zou vast aan de andere kant de sloot weer uit klimmen en veilig het bos in huppen. De andere kant van de sloot bestond echter uit bakstenen. Het konijn probeerde uit alle macht de kant op te klimmen, maar hoe hard hij het ook probeerde, het lukte hem niet. Toen stopte het konijn met spartelen, hij bleef rustig in het water drijven.
Ik zei tegen mijn broer dat ik de sloot in zou gaan. Hij zuchtte opnieuw en voordat ik ook maar iets kon doen sprong hij zonder aarzelen de sloot in. Binnen twee slagen was hij bij het beestje. Hij tilde het uit het water maar hij bleef slap in zijn handen hangen. Toen hij het konijn aan mij aangaf begon het beestje opeens weer te spartelen. Er zat nog leven in!
Zo zaten wij op een grauwe maandagavond, zeiknat in de auto met een langharig konijn vol met klitten, kroos en viezigheid. Thuis is mijn broer snel onder de douche gesprongen. Het konijn kon ook wel een warme douche gebruiken dus die nam hij voor het gemak maar even mee. Nadat we het beestje wat te eten hadden gegeven zagen we pas in wat voor slechte staat hij verkeerde (later bleek het eigenlijk een “zij” te zijn!).
Ingegroeide teennagels, een onwijs onverzorgde vacht en heel hongerig. Nu, twee dagen en een scheerbeurt later, is dit het eindresultaat.’
Pluis heeft nu eindelijk een nieuw tehuis.