Naaldwijk 05.01.2024 – Burgemesster Arends heeft in de theater de Naald zijn nieuwjaarstoespraak voor 2024 gehouden.
‘Een heel gelukkig 2024 gewenst en gefeliciteerd met onze 20ste verjaardag.
We staan weer aan het begin van een nieuw jaar met vele goede voornemens, nieuwe ambities en nieuwe uitdagingen. Laten we er met elkaar een heel mooi jaar van maken. In een tijd waarin dagelijks allerlei zaken tot ons komen die ons niet vrolijk of positief stemmen staan we zelf voor de keuze of we ons daardoor willen laten leiden of dat we ‘de kop d’r veur’ houden en zelf onze keuzes maken hoe we vorm willen geven aan een toekomst. Wat mij betreft is de vraag stellen ‘m beantwoorden. Gaan als een speer!
Ik vraag me af hoe 20 jaar geleden de toenmalige burgemeester van de gemeente Westland tijdens de 1e nieuwjaarsontmoeting van de nieuwe gemeente zijn nieuwjaarstoespraak heeft vormgegeven. Mijn inschatting is dat de nieuwjaarsreceptie van 2004 in het teken stond van de grote en hoopvolle verwachtingen. Immers, op 1 januari van dat jaar was de gemeente Westland een feit. Dan kan het niet anders dan dat er met goede moed een begin wordt gemaakt aan een nieuw jaar, aan een nieuwe episode.
Twintig jaar bestaat de gemeente Westland inmiddels. Om de tekst uit het lied De Muur van Het Klein Orkest maar te gebruiken: ‘Er is in die tijd veel bereikt’. Zoals de infrastructuur die enorm verbeterd is, de vele nieuwe woonwijken die zijn gebouwd of de realisatie van het World Horti Center als internationaal centrum voor de glastuinbouw.
Gemeente Westland, ontstaan als reactie op de expansiedrift van de toenmalige burgemeester van de gemeente Den Haag. Een samenvoeging van vijf kleine gemeenten tot 1 grote gemeente. Inmiddels in inwonertal van ongeveer 116.000 uitgegroeid tot de 6e gemeente en in economische zin de 3e gemeente van Zuid-Holland.
Stond het toenmalige gemeentebestuur zich dat ook voor ogen?
Ik lees met genoegen de artikelen in de rubriek Groos in het Algemeen Dagblad. Gesprekken met streekgenoten over wat Westland en de Westlanders zo bijzonder maakt. Twee zaken vallen mij daarin op.
De gemeenschapszin wordt door iedereen genoemd als een element waar men trots op is en nooit verloren mag gaan; De vrees dat in Westland kassen plaats gaan maken voor huizen. Het eerste vervult mij als burgemeester met trots. Ik vind het mooi te zien dat in een regio waarin naast elkaar wonen vaak langs elkaar wonen betekent, er juist in de gemeente Westland nog omgezien wordt naar elkaar. Elkaar steunen, omzien en hulp bieden indien nodig; dat is Westland. Dat moeten we behouden en daar moet ruimte voor blijven.
Ik zie ook heel veel vrijwilligers die zich in de gemeente op tal van gebieden inzetten. Al die vrijwilligers zorgen ervoor dat veel zaken georganiseerd worden en dat velen wekelijks op uiteenlopende terreinen hun hobby kunnen uitoefenen of aan hun talenten kunnen werken. Het is goed de vele vrijwilligers te koesteren. Ik ben blij dat vele vrijwilligers jaarlijks binnen onze gemeente worden geëerd en gewaardeerd voor hun vaak jarenlange, belangeloze inzet. Ik vind het mooi dat velen van hen die hiervoor in 2023 een koninklijke of gemeentelijke onderscheiding (Westlandstek, Erepenning, WestlandHart of Uitblinker) hebben gekregen ook vanavond aanwezig zijn.
Als de betreffende personen even gaan staan kunt u ze nog eens met een hartelijke applaus bedanken voor hun inzet.
En als u dan toch bezig bent met het geven van applaus, dan maak ik graag van de gelegenheid gebruik alle hulpverleners te bedanken die op oudejaarsdag en tijdens de jaarwisseling voor u, voor mij, voor ons allen paraat stonden.
Zoals gezegd, het tweede aspect dat mij opvalt in de rubriek Groos betreft de toekomst van Westland. Velen geven aan te vrezen dat de kassen helemaal dan wel grotendeels gaan verdwijnen en plaatsmaken voor huizen.
Ik ben eerlijk gezegd altijd wat verbaasd als ik dat lees. Ik heb niet de indruk dat het gebaseerd is op een gericht beleid van de gemeente Westland of de provincie Zuid-Holland, integendeel.
Westland en tuinbouw zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het Westlandlied zoals zojuist gezongen maakt dat in alle opzichten ook duidelijk. Maar ook: elke toekomst is weer anders, ieder vergezicht beweegt. Zoals het was, zo wordt het niet meer. Zoals het is, zal het niet blijven. Maar de kracht van Westland zal tuinbouw blijven. Niet alleen vanwege de prachtige producten die via de supermarkt of speciaalzaak hun weg naar de consument vinden. In hoge mate ook vanwege de hier ontwikkelde hoogwaardige technologie en innovatieve producten die over heel de wereld toegepast worden. In de tuinbouw, waarvoor het bedacht werd, maar ook meer en meer in toepassingen voor andere doeleinden.
Het opmerkelijke is wellicht dat het ene, de gemeenschapszin, niet blijft als het andere, de tuinbouw, verdwijnt. Immers, wat maakt een gemeenschap bijzonder, wat bindt een gemeenschap als er geen gezamenlijke reden van bestaan is, als – in het geval van Westland – de historische relatie met de tuinbouw verdwijnt? Kortom, als we de gemeenschapszin willen behouden zullen we ons moeten blijven inzetten voor een sterk tuinbouwcluster.
Dat vraagt inzet, keuzes en moed. Immers: elke toekomst is weer anders, ieder vergezicht beweegt. De vraagstukken van vandaag schreeuwen wat dat betreft om oplossingen en daadkracht. En als Westland zullen we daar verantwoordelijkheid in moeten nemen; ferm en duidelijk. Op het gebied van huisvesting van arbeidsmigranten, het opleiden van (jonge) mensen voor (toekomstige) beroepen in de tuinbouwsector gebaseerd op nieuwe technologieën. Maar ook als het gaat om het bouwen van huizen voor onze jonge inwoners en oplossingen voor steeds meer vervoersproblemen. Besturen van een gemeente maakt het nodig te denken aan toekomstige generaties. Vasthouden aan oude structuren maakt dat we de problemen van nu versterken in plaats van oplossen.
20 jaar Westland; ‘Er is in die tijd veel bereikt’. De komende 20 jaren moeten we opnieuw veel bereiken. Er is geen tijd te verliezen, we zullen in 2024 moeten gaan als een speer. Want onze jongeren willen in Westland kunnen blijven wonen, de glastuinbouw moet over voldoende medewerkers kunnen beschikken en vervoer moet goed geregeld zijn.
20 jaar Westland als gemeente doet mij ook de vraag stellen: wat voor gemeente wil Westland voor haar inwoners zijn? Wat mogen inwoners, bedrijven en organisaties van de gemeente, de gemeentelijke organisatie, het bestuur verwachten?
Ooit ben ik begonnen in de gemeentelijke politiek met een doelstelling om mijn gemeente voor haar inwoners mooier en beter te laten zijn. In mijn jeugdige onbevangenheid en wellicht ook overmoed dacht ik dat dit snel te realiseren was. Gaandeweg besefte ik dat lange termijn denken hierbij onontkoombaar is. Maar sprankelende doelstellingen vasthouden is niet eenvoudig en vraagt ook om regelmatig in de spiegel te kijken met de vraag: doen we de dingen (nog) wel op een manier zoals we ooit bedoeld hadden?
Laten we 2024, 20 jaar Westland, gebruiken om in gezamenlijkheid te werken aan een sprankelende langetermijnvisie.
Ik wens ons allen een goed, gezond en gelukkig 2024 toe.’