Westlanden 21.03.2019 – Een paar dagen geleden kopte de Telegraaf in een nieuwsbericht dat er een omstreden EU maatregel is genomen omtrent het krijgen van een WW uitkering.
Daarin werd gemeld dat, ‘Werknemers die in een ander EU-land na minstens een maand werken onvrijwillig werkloos worden, recht krijgen op een werkloosheidsuitkering in hun ’gastland’.
Westlanders.nu kreeg een dag eerder – heel toevallig – van de eigenaar van een uitzendbureau, die niet in het Westland zit maar wel werkkrachten levert voor in de tuinbouw, te horen dat het voor hen steeds moeilijker wordt om goed personeel te krijgen.
Volgens deze ondernemer die al veel langer met uitzendkrachten werkt wilde de eerste lichting Oost Europese mannen en vrouwen – de meesten van hen waren destijds van Poolse afkomst – serieus aan de slag. Los van wat ze nog moesten leren en hoe zich aan te passen. Maar de laatste tijd ziet hij een kentering in de tendens bij de nieuwe arbeidsmigranten die komen en dan niet ten goede.
‘Steeds meer Oost Europese arbeidskrachten komen elders vandaan dan Polen, zoals Roemenen en Bulgaren,’ en hij merkt dat ze meestal na een inwerkperiode van 3 maanden, geen zin meer hebben om verder te werken. ‘Deze groep weet heel goed hoe de mazen in de Nederlandse wetgeving werkt – soms beter dan wij – en gaan dan met behoud van uitkering voor korte of langere tijd naar huis terug.’
Het UWV
‘Wij hebben die arbeidsmigranten dan ingewerkt, maar moeten steeds vaker de gaten die ontstaan opvullen met nieuwe krachten. Ik heb deze fraudepraktijken bij het UWV meerdere keren aangekaart, maar zij hebben op gegeven moment gezegd hiermee te stoppen want ze kunnen er toch niets aan doen. Het kost hun alleen maar extra tijd,’ zo kreeg deze anonieme bron te horen.
Een andere bron in de branche weet te melden dat deze kwestie iets ingewikkelder in elkaar steekt en dat een werkgever na 3 maanden wettelijk verplicht is iets meer te gaan betalen per uur voor zijn uitzendkracht. ‘Dan schakelen ze liever over op een ander om kosten te besparen. Ook lopen de uitkeringscontroles bij het UWV flink achter, soms wel een half jaar of langer.’
De materie is dus minder eenvoudig dan gedacht, maar intussen wordt wel in toenemende mate fraude gepleegd door de gewezen werknemers. Ook het voortdurend wijzigen van de regeltjes door de overheid kost uitzendbureaus bakken geld voor aanpassingen en dat maakt het er eveneens niet makkelijker op.
Een oplossing voor het probleem lijkt op korte termijn niet voorhanden. Intussen klinkt de uitzendtam-tam in Oost Euopa onverminderd voort.
Wordt vervolgd.