Westland 09.10.2023 update – Het gemeentehuis van Westland kleurt de komende dagen blauw-wit als steunbetuiging aan de Israëlische bevolking na de aanval van Hamas.
Het gemeentebestuur leeft mee met de slachtoffers.
Israël werd op zaterdagochtend 7 oktober op de laatste dag van Soekot, het Loofhuttenfeest, om half zeven opgeschrikt door een drievoudige aanval met drones, raketten en grondtroepen vanuit het zuiden van Gaza.
Westlander in Israël
Een Westlander die momenteel in Bethlehem vertoeft hoorde het luchtalarm afgaan, maar aangezien deze stad aan de andere kant van Jeruzalem ligt in de Westelijke Jordaanoever, heeft men daar geen last gehad van de raketaanvallen. Wel was maandag de checkpoint bij de muur gesloten. En er rijden daar geen bussen, zo is aan Westlanders.nu bericht.
Wie momenteel in Israël zit en het nieuws op Westlanders.nu volgt, kan via de tipijn (06-30090416) op Telegram of Whatsapp de redactie direct contacten voor actuele informatie.
Wat gebeurde nu op zaterdagochtend?
Amir Tsarfati vertelt: ‘Het was 6:30 uur op een mooie zaterdagse sabbatochtend. Overal in Israël sliepen mensen uit op deze laatste dag van Soekot, het vreugdevolle Loofhuttenfeest. In het zuiden van Israël, op slechts vijf kilometer van de grens met Gaza, begon een nachtelijke rave met meer dan 1000 aanwezige jongeren net te ontspannen. Weinig wisten deze mensen dat in de sereniteit van deze dag, de Palestijnse terroristische groep Hamas op het punt stond een veelomvattende aanval op meerdere niveaus te lanceren met behulp van vermogens die nog nooit eerder tegen Israël waren gebruikt.
Er werden drones gelanceerd die bommen dropten op de Israëlische militaire buitenposten langs het grenshek, waardoor de commandostructuur op de begane grond langs Gaza onmiddellijk werd geneutraliseerd. Er was dus niemand meer om aan de hogere niveaus van leiderschap te rapporteren wat er gebeurde. Tegelijkertijd begonnen raketten vanuit Gaza op Israël af te vuren, eerst honderden, daarna duizenden. Het afvuren van raketten was niet ongebruikelijk. Wat atypisch was, was het enorme aantal raketten dat voorbij het Iron Dome-verdedigingssysteem kwam.
Dit alles vond plaats om de derde aanval te maskeren, een aanval die nog nooit eerder vanuit Gaza heeft plaatsgevonden. Het grenshek werd doorbroken en op sommige plaatsen volledig afgebroken. Meer dan duizend terroristen begonnen door de gaten te stromen, sommigen in auto’s en vrachtwagens, velen op motorfietsen. Ze kwamen om op Joden te jagen.
Een van de eerste groepen die ze vonden waren de jongeren op de rave. De terroristen omsingelden de feestgangers en openden het vuur. Meer dan 260 werden afgeslacht. Anderen werden opgepakt en als gijzelaars meegenomen naar Gaza. Ondertussen werden in de steden en kibboetsen langs de grens gezinnen wakker met gebonk op hun deuren. Toen ze antwoordden, werden ze in koelen bloede vermoord. Opnieuw werden vele anderen over de grens ontvoerd.
Zodra het geweervuur begon, waren de eerste hulpverleners politie, brandweerlieden en EMT’s. Velen van hen werden gedood toen ze probeerden de onschuldige burgers te verdedigen. Waar was de militaire reactie? Ten eerste, zoals we eerder zagen, werd het grensechelon van communicatie doorgesneden. Ten tweede, toen in het verleden raketten werden afgevuurd, was het vaak een list om terroristen te maskeren die vanuit Libanon in het noorden naar Israël probeerden over te steken. Veel van de speciale militaire eenheden gingen dus de verkeerde kant op.
Het duurde vier uur voordat het leger een gezamenlijke reactie op touw zette, die uiteindelijk Operatie Iron Sword werd genoemd. Tegen die tijd was het bloedbad verwoestend. Lichamen van Joodse burgers bezaaiden de straten. Een nog onbekend aantal werd ontvoerd en gegijzeld in Gaza. Vrouwen, kinderen, ouderen, niemand bleef gespaard van het geweld van deze Palestijnse misdadigers. Sinds de Holocaust hebben we niet meer gezien dat zoveel Joden in het openbaar werden opgepakt, geslagen en vernederd. En nooit eerder gebeurde het binnen de grenzen van het moderne Israël. Uiteindelijk, toen het tij van de strijd was gekeerd, vluchtten de terroristen terug naar Gaza.
De Israel Defense Forces (IDF) volgden hen. Hamas-leden, van de hoogste leiders tot de soldaten, waren het doelwit, net als hun hoofdkwartier, magazijnen en huizen. Dit maakt allemaal deel uit van een reactie op drie niveaus van het Israëlische leger. Het eerste niveau is om Israël te zuiveren van alle terroristen. Iedereen die de grens is overgestoken als onderdeel van deze aanval en nog steeds in Israël is, moet worden gearresteerd of gedood. Het tweede niveau is om te take van Hamas en andere terroristische organisaties die Israël al hun militaire capaciteiten bedreigen. Om dit te bereiken, heeft de Israëlische regering artikel 40 van de basiswetten ingeroepen, wat neerkomt op een oorlogsverklaring. De laatste keer dat artikel 40 werd gebruikt was in 1973 voor de Jom Kipoeroorlog. Dit zal de IDF in staat stellen om alle lucht-, grond- en zeestrijdkrachten te gebruiken om deze prestatie te volbrengen. Het derde niveau van de reactie van Israël is om de landen die Hamas hebben geholpen bij deze aanval verantwoordelijk te houden.
Hamas is niet uitgerust of geavanceerd genoeg om dit alleen voor elkaar te hebben gekregen. De meesten kijken automatisch naar Iran, maar de Amerikaanse inlichtingendienst zegt dat de ayatollahs er niet bij betrokken waren. De vraag die we ons moeten stellen is wie de storingsapparatuur voldoende heeft ontwikkeld om de bescherming van de Iron Dome teniet te doen? En welk land heeft drones effectief gebruikt om bommen op doelen te gooien?
Wat gebeurde er aan de grens?
Met onze ongelooflijk geavanceerde apparatuur en sensoren, hoe konden we deze aanval niet zien aankomen? Hoe hebben we het afbreken van het hek en het binnenstromen van honderden voertuigen door dee inbreuk? Hoe konden we niet weten van hun nieuwe communicatienetwerk dat buiten onze toegang lag? Nu onze inlichtingendiensten tot de beste ter wereld behoren, zijn de bottom-line vragen, ten eerste, hoe kunnen we ooit niet weten van deze aanval? En ten tweede, als we dit wel wisten, wie hield de informatie dan tegen? Dit zijn de vragen die in het hoofd van elke Israëliër zitten. Ik behoor niet tot de vele complotdenkers die zijn opgedoken, maar ik ben het er honderd procent mee eens dat er een aantal zeer moeilijke vragen zijn die beantwoord moeten worden.
Zaterdag was het Israëls 9/11. Er zijn al meer dan 700 Israëlische lichamen gevonden. Ik verwacht dat het aantal de komende dagen minstens 1000 zal bereiken. Meer dan 2000 mensen raken gewond, van wie velen in kritieke toestand. Mijn gebed is dat deze gruwelijke gebeurtenis op de een of andere manier eenheid zal brengen in mijn zeer gebroken land. Ik hoop ook dat als andere naties ons omringen en ons steunen, het meer vrede voor Israël zal brengen. Israël zal ongetwijfeld te maken krijgen met toenemend geweld naarmate de dagen vorderen. Wat we zojuist hebben meegemaakt, is de eerste fase van de aanvallen op Israël. Een relatief kleine terreurorganisatie richtte een ravage aan onder de Joodse burgerbevolking.’