Leren luisteren naar je innerlijke stem

Westland 22.08.2021 – Het laatst schoot me een voorval te binnen over een les die ik geleerd heb in mijn pubertijd.

Als scholier fietsten we altijd naar de (toen) LTS in Naaldwijk. Van je fietsverlichting werd verwacht dat die in orde was, zo niet dat liet je dat repareren of je fikste het zelf.

Een tijdlang werkte mijn verlichting prima, maar naar verloop van tijd niet meer. Ik reed er zo mee rond en op gegeven moment kreeg ik toch echt de indruk dat mijn innerlijke stem, mijn intuitie, me duidelijk maakte dat dat licht gerapareerd moest worden, Nou echt niet!

Als een heuse rebelse puber ging ik er tegenin. Zo van; ‘Schei eens uit met die innerlijk stem. Als we daaraan gaan beginnen is het end zoek.’ Om te voorkomen dat die stem ‘gelijk zou krijgen’ lette ik extra goed op, maar dat licht repareren ging niet gebeuren. Enfin een tijdlang lukte het, maar op gegeven moment was de tijd daar dat de waarschuwingen niet voor niets waren geweest.

Ik reed op het fietspad langs de Dijkweg richting Honselersdijk en stak bij de verkeerslichten ook nog eens over door rood. Ik was al overgestoken toen iemand op de brommer op de Burgemeester Elsenweg rechts van mij plots mij begroette als herkenning. Hé Harry.

Daardoor was ik even afgeleid en zag niet de auto die bij de Bollenboer met groen licht links van mij optrok. Een aanrijding volgde en ik lag op de grond. Ik hees me nog kort aan de motorkap op om grappend ‘even Apeldoorn bellen’ te roepen, ( je weet wel van die verzekeringsreclame) maar alles deed te zeer om te blijven staan.

De automobilist was hevig geschrokken, want die had mij totaal niet gezien en verontschuldigde zicht direct. Maar ik was natuurlijk de puberale sukkel geweest, die zich eigenwijs had gedragen. Dokter van der Stelt die een stukje verderop zat met zijn praktijk werd er nog bijgehaald, maar behalve was stijve spieren en ongetwijfeld wat blauwe plekken kwam ik er ongedeerd vanaf. Je snapt dat ik toen mijn licht wel in orde heb gemaakt.

Later waren er nog eens wat kleine zaken waarvan ik dacht dat een andere keuze beter was zonder die eigenwijsheid, maar telkens bleek mijn intuitie gelijk te hebben. De één noemt het zijn ‘hogere ik,’ de ander ziet er de leiding van God in in zijn leven.

Maar los daarvan. Die les van toen heeft me denk ik voor grotere misstappen later behoed. Maar ik moet met een glimlach nog terugdenken aan dat eigenwijze pubertje.

Harry Schonewillle