Maassluis 22.01.2018 – Het was opnieuw een full house in Museum Maassluis. Nu echter niet voor de opening van een expositie maar om de afsluiting van
een lang dienstverband te vieren. Na vijftien jaar gaat Friedie Kloen zich nog meer wijden aan haar onderwijstaak in Rotterdam.
Een lange reeks sprekers nam de gelegenheid goed uit de doeken te doen wat Friedie zoal had betekend. Pieter van Houten, collega en conservator, leidde ze in. Hij memoreerde bovendien zijn goede relatie met Friedie en het feit dat hij haar destijds had aangenomen.
.jpg)
Eerste spreker was wethouder Keizer; burgemeester Haan moest wegens ziekte verstek laten gaan. Namens het gemeentebestuur mocht de heer Keizer Friedie de Erespeld van de gemeente opspelden, waarmee zij officieel Ereburger van de stad Maassluis is geworden. Hij bedankte haar voor haar belangrijke culturele bijdrage in kunst en educatie
Hans Eijsackers, secretaris van het museumbestuur, deed het woord namens Hans Ploeg, voorzitter. De laatste had vanuit Bali een boodschap gestuurd om Friedie te bedanken voor haar belangrijke werk bij het functioneren van het museum.
Wim Maagdenburg was Friedies ‘baas’ op het gemeentehuis. Ook hij had vele lovende woorden voor Friedie, onder andere voor de door haar geleide projecten waaronder het beschilderen van bolders door schoolkinderen.
Als collega in de kunst en educatie sprak Bikkel Artist Friedie toe. Herinneringen aan gezamenlijke activiteiten in kunst en onderwijs, zoeken naar creatieve bronnen passeerden de revue.
Jack Moerman, vrijwilliger in het museum, overhandigde Friedie een door hem vervaardigd kunstwerk. Bert Diepstraten, ook vrijwilliger, had een houten bolder vervaardigd ter herinnering aan het succesvolle project.
De groep vrijwilligers, waarmee Friedie veel heeft samengewerkt bij het inrichten van exposities schonk haar een paar oorbellen. Maar ze hadden ook een gedicht gemaakt waarvan ze, elkaar afwisselend, een stukje declameerden. Het was ‘uit het leven gegrepen’.
Waar is Friedie?
Heb je Friedie soms gezien?
We hebben haar dringend nodig.
Heb je Friedie soms gezien?
Is ze in ’t kantoor misschien?
Er moet iets worden ingericht
En zij voert de regie.
Wij weten niet meer hoe het moet.
Waar is ze toch, dat wicht?
Heb je Friedie soms gezien…
Bij de Karwei, de Kringloop?
Misschien wel weer bij Pronk.
Of bij de Turk voor lekker brood?
En onze trek die is heel groot.
Zit ze nu boven op haar zolder
Met een klas vol jongelui
Die ze kunstzinnig onderricht?
Of maken ze een bolder?
Heb je Friedie soms…
Ze maakte voor ons lijstjes met veel werk,
Dat wij heel graag voor haar wilden doen.
We zochten alles op voor haar,
Voor onze Friedie Kloen.
Is de opening eindelijk daar,
Wordt iedereen bedankt.
Voor bedanken is het nu onze beurt.
We gaan je missen na 15 jaar.
Heb jullie Friedie soms gezien?
Oh, daar is ze, JAMMER nu gaat ze toch echt weg.
Na afloop van alle bedankjes en lofuitingen merkte Kees, Friedies echtgenoot op: ‘Nu zullen we in huis weer wat vaker het geklop van haar beeldhouwen gaan horen. Het wordt weer Woensdag Hakdag.’