Regio Rotterdam 25.05.2018 – Het is donderdagmiddag, een van de eerste mooie lentedagen. De 2-jarige Mees* was net nog bij de speeltuin achter het huis.
Nu zijn hij en zijn loopfietsje onvindbaar. Na een kwartier alarmeren de doodongeruste ouders de politie. Even later een telefoontje van een jeugdinstelling. Evy* van 16 is niet teruggekomen. Ze is weggelopen, niet voor het eerst. Haar voogd en de agenten zijn bezorgd: ze lijkt misschien best zelfredzaam, maar ze is erg beïnvloedbaar en daardoor kwetsbaar. Zelf doet ze er alles aan om niet gevonden te worden. Dat geldt ook voor Angelique* van 48. Haar echtgenoot sloeg net alarm: zijn vrouw heeft eerder geprobeerd zichzelf wat aan te doen en is er vanochtend met de auto vandoor gegaan. Hij kan haar niet bereiken.
Hun verhalen en foto’s worden gedeeld door de hele eenheid en de politie gaat op zoek. Op straat, vanuit de helikopter, achter de beeldschermen van cameratoezicht en via de telefoons van meldkamer en servicecentrum. Bekenden en passanten worden uitgehoord, systemen geraadpleegd, gegevens uitgelezen. Via social media worden publiek en media gevraagd om naar hen uit te kijken en tips door te geven. Zijn er aanwijzingen voor een misdrijf of is er angst dat iemands leven in gevaar is? Dan bepaalt het openbaar ministerie welke extra onderzoeksmiddelen we mogen gebruiken, zoals het opvragen van camerabeelden en telefoon- of pingegevens.
9 per dag
Niet alleen in de maand van de vermissingen is de politie druk met mensen die onvindbaar lijken te zijn. In 2017 waren er in de eenheid Rotterdam in totaal 3443 geregistreerde vermissingen. Dat is gemiddeld 66 per week en 9 per dag. “Je moet dan denken aan de spelende kinderen die opeens kwijt zijn, demente mensen, kinderen die zijn weggelopen, mensen die vrijwillig verdwenen zijn door bijvoorbeeld relatieproblemen, mensen met psychische problemen, mensen die uiteindelijk aangehouden blijken te zijn in het buitenland, maar ook misdrijven”, legt Nellie de Koning, specialist vermiste personen van de eenheid, uit. Van al deze vermissingen was 41% minderjarig. Bijna de helft van de meldingen kwam vanuit een zorginstelling, een kwart uit een jeugdinstelling. Voor 17 mensen kwam de hulp te laat: zij werden na hun vermissing overleden gevonden.
Juiste stappen
René Thiele, inspecteur bij de districtsrecherche Zuid, benadrukt dat ondanks de grote aantallen, iedere vermissing weer dezelfde focus en aandacht verdient. “Het is cruciaal dat we een zaak aan de voorkant goed kwalificeren. Zijn er aanwijzingen dat de vermiste gevaar loopt? Heeft iemand acuut zorg of hulp nodig? Juist bij aanvang van een vermissing moeten de juiste stappen gezet worden om te voorkomen dat iemand (nog meer) schade oploopt tijdens zijn vrijwillige of onvrijwillige vermissing.”
Angst, zorg en onrust
“Niemand wil een dierbare kwijtraken”, weet René. “Uit eigen ervaring en die van achterblijvers weten we dat je vergaat van angst, zorg en onrust. Op die momenten moeten er mensen opstaan die over de juiste middelen, vaardigheden en verantwoordelijkheden beschikken en aan jouw zijde staan. Die soms moeten zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar die speld zal gevonden worden, al moet de hele stapel overhoop. Een dierbare of bericht kunnen teruggeven aan de achterblijvers brengt in de meeste gevallen zoveel blijdschap, rust, geluk, maar ook soms verdriet. Dat alles is voor ons dienders de energie en zingeving van ons werk.”
Heelhuids
Deze donderdagmiddag wordt na een minuut of twintig, een paar seconden voordat met een druk op de knop zijn foto wordt verspreid via de sociale media van de politie, het avontuurlijke ventje gevonden. Hij was zich niet bewust van alle paniek die hij heeft veroorzaakt. Evy werd dagen later na een intensief onderzoek door onder andere de recherche, digitale opsporing, en de afdeling zeden teruggevonden. Hulpverlening ontfermt zich over haar. En tot grote opluchting van haar man en de grote politie-inzet werd Angelique ‘s avonds laat, onder toeziend oog van de helikopterpiloten, teruggevonden in een flat. Heelhuids.
*De casussen van deze middag zijn echt, de namen veranderd ivm de privacy van de slachtoffers.