Westlanden 23.07.2015 – Vroeger leek de rechtspraak in Nederland duidelijk. Er was een overval, moord of misdrijf gepleegd
en de veroordeling die hierop volgde was helder. Er was respect voor politie cq optreden.
De afgelopen weken, na de dood van Mitch in Den Haag, gonst het op de (social) media opnieuw over politie incidenten in alle delen van het land. De ene schietpartij staat koud in de krant, of het wordt al overschaduwd door het volgende pistoolsalvo. Twee agenten die op verschillende tijden en plaatsen worden neergestoken. Een privé auto van een agent die met explosieven wordt opgeblazen. Verdachten die niet meewerken aan hun aanhouding en door een vuurwapen gedwongen moeten worden tot overgave cq medewerking. Telkens komt het op hetzelfde neer: verzet tijdens een arrestatie. Het lijkt meer regel dan uitzondering te worden. Intimidatie leidt tot escalatie en vervolgens tot een hoop ellende.
Een personal coach zei ooit tegen me: “Je kunt 2 dingen doen; Je kunt de goede dingen doen en je kunt de dingen goed doen”. In de huidige maatschappij moeten we vooral de dingen goed doen. Dat zijn de dingen die ons worden opgelegd door werkgever, overheid en andere instanties. De goede dingen doen komt vanuit ons zelf. Afserveren lijkt nu het credo!
Hulpverleners moeten voorgeprogrammeerd gedrag vertonen, dat is de tendens. Vooral niet denken maar handelen volgens de voorgeschreven protocollen, dan is alles te verantwoorden en worden claims voorkomen. Maar mensen zijn geen robots, mensen denken en handelen naar beste eer en geweten. Niemand, dus ook geen protocol, kan voor ons bepalen welke reactie we vertonen op het scherpst van de snede. Fight, Flight or Freeze?
Het gaat er steeds meer op lijken dat daders vrij uit gaat en slachtoffers (of hulpverleners)het moeten bezuren. Bij een woning inbraak kan je het beste jezelf even voorstellen en de daders helpen om je bezittingen naar hun auto te dragen. Vooral geen confrontatie aangaan want voor je het weet heb je een claim en een proces aan je broek van de dader en zit jij vast.
Is je fiets gejat? Geen probleem je kunt hem van de dader terugkopen. Normaalste zaak van de wereld, toch? Wordt je bedreigt met een wapen? Zeker niet optreden…want waarschijnlijk is het maar een grapje. En je afmaken? Dat doen ze in de rechtszaal wel.
_1.jpg)
Zo ook de agent van het Arrestatie Team die in een split second moest beslissen: wel of niet vuren. De reconstructie van de schietpartij in Heerlen duurde 21 seconden, een stuk korter dan de inzet in beslag nam. De uitspraak in het kort: Geen noodweer maar poging tot doodslag. Iemand die vanuit zijn functie, als AT-er door het Openbaar Ministerie vervolgt wordt omdat hij zo goed mogelijk zijn werk probeert te doen. Dat hij per ongeluk niet de bestuurder maar de bijrijder raakt wordt hem zwaar aangerekend.
Alsof hij voor de lol, uit eigen belang en met voorbedachten rade, de verkeerde onder vuur neemt. Om hem nog verder onderuit te schoffelen mag hij de schade aan de kleding vergoeden à raison van € 750,00 en last but not least € 3500,00 aftikken aan smartengeld. Absurde eisen, qua hechtenis en vergoedingen. De meeste mensen hebben geen kleding aan ter waarde van € 750,00
Een andere agent mag € 2300,00 aftikken omdat hij schoot op een vluchtende inbreker. Hij had mocht namelijk niet schieten als de bewoners afwezig waren. Snapt u het nog? In welk land hebben ze zulke absurde en achterlijke regels? De agenten van de overige drie schietincidenten zitten vol spanning te wachten op de gerechtelijke uitspraken.
Het gaat er steeds meer op lijken dat hulpverleners die zich inzetten voor de samenleving, het werken onmogelijk wordt gemaakt. Iedere handeling en ieder woord wordt op een goudschaaltje afgewogen. Primair heeft de klager gelijk en om gezeik te voorkomen wordt er op voorhand vaak een bloemetje of andere attentie gestuurd om de gemoederen te bedaren. Of in het bovengenoemde geval een vergoeding van € 4250,00. Dat er door deze strafmaat ook een compleet gezin op zijn kop staat boeit niemand.
Fouten die in de hulpverlening worden gemaakt zijn altijd te betreuren. Maar door dit soort straffen op te leggen aan mensen die aangesteld zijn om onze veiligheid te garanderen en te bewaken is ronduit absurd. In landen waar de politie aanzien geniet zou dit soort uitspraken op de lachspieren werken en wordt het voor onmogelijk gehouden dat een agent in de cel belandt omdat hij in een fractie van een seconde een schot heeft gelost in een penibele situatie.
Een optie was ook geweest om de desbetreffende AT-er 30 dagen uit de actieve dienst cq inzet te halen. De bijrijder nam een gok door in te stappen bij een gezochte crimineel. Net zo risicovol als bij Holleeder achterop de scooter kruipen. Als er dan tevens sprake is van verzet of een vluchtpoging dan ben je allebei het haasje. Als je je begeeft in bepaalde kringen loop je risico’s.
De kranten staan bol van reacties van verontwaardigde burgers die geen enkel vertrouwen meer hebben in de Nederlandse rechtspraak. Men vindt dat het rechtvaardigheidsgevoel ver te zoeken is. Drie kwart van de Nederlandse bevolking spreekt schande over de strafmaat zoals die in dit land gehanteerd wordt.
Het doodrijden van drie onschuldige mensen wordt afgedaan met een taakstraf van 120 uur. Sympathisanten van gedode overvallers houden demonstraties en eren hun overleden kompanen. Jaren geleden werd er met vlaggen gezwaaid toen de Twin Towers getroffen werden en er duizenden doden vielen. Wat doet onze rechtstaat? Juist…pamperen, bagatelliseren en financieel ondersteunen, maar zeker niet vervolgen. Voor je het weet krijg je immers een slechte naam in de Europese Gemeenschap. In Nederland hebben we overal een uitkering voor, hoe fouter je bent hoe groter de kans is dat er een financiële honorering tegenover staat.
Inmiddels lijkt er een omslag plaats te vinden. Wat krom is wordt recht gepraat, of men maakt het door omzichtig juridisch gekonkel recht. Voor het dagelijks “gepeupel” wekt het de schijn dat het nooit krom geweest is. Natuurlijk loont de misdaad in Nederland. Daar is het merendeel van de Nederlandse burgers het wel over eens. Het pamperen van criminelen en hun kornuiten neemt absurde vormen aan. Slachtoffers worden betuttelt en de handhavers van de wet worden harder aangepakt dan degene die ze achterna zitten. De goede dingen doen wordt onmogelijk gemaakt.
Gaan we toe naar La Cosa Nostra-achtige toestanden? Ook daar worden de criminelen amper aangepakt en maken ze de dienst uit.
Het omdenken sluipt er gestaag in.
R.A. de Jong, ambulancemedewerker