Politieverhalen; broers

Westlanden 02.08.2019 – ‘Het is september 2005, samen met mijn maat hebben we een drukke ochtenddienst met allerlei klusjes en meldingen.

De meldkamer vraagt ons naar een woning te rijden waar de bewoner geen gehoor geeft. Dit soort meldingen kunnen altijd twee kanten op: óf er is niets aan de hand en de bewoner doet vrolijk de deur open, óf het is gigantisch mis.

Als we in de straat aankomen, blijkt dat de betreffende woning op de vierde etage van een appartementencomplex ligt. Het is nog een hele klus om het portiek binnen te komen. We bellen aan en komen via de buren naar binnen. Eenmaal boven bij de voordeur van de woning wordt er niet opengedaan. Bellen, kloppen, roepen… geen gehoor. Ik houd mijn oor tegen de voordeur: “Hallo, politie!” roep ik en nogmaals bons ik op de deur.

Ik luister goed en hoor heel zachtjes een mannenstem roepen: “Help, help, schiet op”. Na een korte aanloop plant ik mijn maat 46 dienstschoen tegen de voordeur. In eerste instantie geeft die niet mee. BAM, BAM, BAM! Met het nodig gekraak breekt de deur open. Ik ren met mijn maat de woonkamer in en zie een bejaarde man op de grond liggen. Hij ademt slecht en praat zachtjes tegen mij. Hij geeft aan dat hij last van zijn heup heeft. Ik zie dat hij uitgedroogd is en dringend zorg nodig heeft. Dus geef ik door: ‘’Meldkamer, met spoed een ambulance!’’

“Mijn broer” zegt de man tegen mij. Wat bedoelt u, vraag ik hem? “Mijn broer ligt in de slaapkamer.” Met een noodgang rent mijn maat naar de slaapkamer. Daar ligt tussen het bed en de verwarming ingeklemd een bejaarde man op de vloer. Hij ziet er slecht uit, maar ademt wel. Dus meld ik weer: “Meldkamer, graag een tweede ambulance!” En dan gaat het snel.

Ambulancebroeders ontfermen zich over de bejaarde broers, beiden dik in de 80 jaar. Ze krijgen de nodige infusen en medicatie toegediend. Een van de broers is zwaar suikerpatiënt. Uit hun eerste korte verklaringen blijkt dat ze ongeveer twee dagen op de grond van hun woning hebben gelegen. Toen de ene broer uit bed was gevallen, kwam de andere broer uit de woonkamer om hem te helpen. Totdat ook hij hard viel en gewond raakte. De broers lagen zo twee dagen op de grond en konden elkaar geen hulp bieden. Over een noodlottig toeval gesproken…

Een van de ambulancebroeders spreekt mij aan: “Uhm, de twee brancards passen niet goed door het portiek en we willen de bejaarde mannen voorzichtig vervoeren”. Er is ook geen lift in het gebouw. Mijn maat en ik vragen de brandweer te laten komen. Met een hoogwerker worden beide broers door het openstaande raam op een brancard naar beneden getakeld. Beide keren onder luid applaus van bewoners uit de buurt.

Een van de twee broers overlijdt twee weken later als gevolg van de gebeurtenissen. De ander heeft nog enkele jaren van het leven kunnen genieten.

Blogs en politieverhalen

Politiemensen delen sinds oktober 2013 hun dagelijkse belevenissen met u in blogs. Zij schrijven hun verhalen in eigen tijd. Sinds juni 2015 vertellen enkelen hun ervaringen ook in korte video’s onder de noemer: ‘Echte politieverhalen’. De blogs en video’s zijn hier te vinden